Soms moet je jezelf verrassen, niet in de zin van een kadootje doen, maar eerder iets doen waartoe je jezelf niet toe in staat acht. Vandaag heb ik dat gedaan. Ik liep nooit echt warm voor de analoge hype, misschien begrijp ik het allemaal niet goed met die film types en effectjes per camera en filmrolletjes.
Maar onder invloed van een aantal mensen uit mijn directe omgeving (toch geen vier lichtgewichtjes op dat vlak) werd ik toch getriggered door de analoge ervaring. Impulsief als ik ben tik ik dan meteen een toegankelijk camera’tje op de kop en ga van start. Hierboven dus het exemplaar dat ik nu voor mij heb staan. Waarom deze, gewoon voor de looks, verder ken ik niets omtrent al die analoge camera’s dus heb ik op looks gekocht. Viewfinder bovenaan vond ik wel iets hebben. Wat filmrolletjes erbij en we zijn vertrokken.
Geloof me, ik had nog nooit een filmrol in een camera gestoken, ik kom nu eenmaal volledig uit het digitale tijdperk. Enfin, dat bleek nu ook geen rocket science. En nu, nu gewoon beeldjes maken… ik heb deze namiddag 6 beeldjes gemaakt, 6 ja… Dat is één van de eerste redenen waarom ik dit experiment doe: Om terug trager en bewuster te gaan fotograferen. Ik merkte direct het verschil: kijken, gaan lichtmeten met de lichtmeter, kadreren, nog eens kijken, terug wat lichtmeten, …
en dan zou ik? ja? nee toch nog even checken! ja? ja! ok! klik!! en gedaan… niks preview, niks quick trial & error. Daar hou ik nu al van.
De tweede reden is dat ik momenteel aan een portretreeks bezig ben met enkel natuurlijk licht en dan is het eenvoudig en leuk om daarna met de analoge ook hezelfde shot te nemen. Gewoon om te vergelijken en te leren.
Of het iets wordt, dat zal u hier samen met mij kunnen volgen! Ik zal een aantal zaken terug stap voor stap moeten leren. Maar jezelf openstellen voor iets nieuws en bijleren, dat is naar mijn mening nooit niet slecht. We’ll see.
